Ասում են

116-ամյա վաղեմության դեպքերից ո՞րը չի պատահում այսօր՝ կովերի առևանգու՞մը, մարագների (գյուղտեխնիկայի) թիրախավորու՞մը, շրջափակման մեջ հայտնված Սյունիքի գյուղե՞րը, Հայաստանի հարավ-արևելքի հանդեպ թյուրքական աշխարհի նկրտումնե՞րը, թե՞, ի վերջո, հայաբնակությունից հետո նորից թշնամուն հանձնված Կերենը, Կովսականը և Քյոլլուն։

Դեռ ավելին, ի տարբերություն 116 տարի առաջվա՝ այսօր կորյուններ ու նիկոլդումաններ էլ չկան, որովհետև մեծ մասին կա՛մ ստույգ մահվան ուղարկեցին պատերազմի ժամանակ, կա՛մ դրանից հետո բանտարկեցին։

Հայաստանի կոլաբորացիոնիստական վարչակարգը, որ իշխանությունը զավթել է մեր պետությունն ինքնիշխանությունից զրկելու դրդմամբ ու մղումով, մեզ հետ է գցել մեկ հարյուրամյակ՝ ազգ-պետությունից դարձնելով «Հարավային Կովկասի հայ փոքրամասնություն»։ Առանց այս վարչակարգի հեռացման Հայաստանը որևէ ասպարեզում անգամ փոքրիկ զարգացման շանս չունի։

Էդգար Էլբակյան

Մեկնաբանություններ